Tons of girlpower kregen we gisterenavond geserveerd in de Brusselse muziektempel Ancienne Belgique. Voor wie er nog niet overtuigd van was: de drieëndertigjarige uit Kansas City afkomstige Samantha Fish heeft alles mee, de looks, het charisma, de stijl, de inzet, het streven naar perfectie, haar fantastisch gitaarspel en een band achter haar om U tegen te zeggen. Haar fans dragen haar dan ook verdiend op handen en komen zelfs van de andere kant van de wereldbol om hier in Europa haar shows te volgen. Als je uit de mond van, nochtans kritische, die-hard fans hoort, die haar tientallen malen live gezien hebben, dat dit de beste show ooit was, ben je blij dat je dit fantastisch moment hebt mogen beleven, samen met een enthousiaste menigte die een zo goed als volle ABbox bevolkte.

Er stond al een ellenlange rij fans te drummen aan de ingang van AB, in de verkeersvrije Anspachlaan, voordat de zaaldeuren om zeven uur de verlossing brachten. De blues scene blijft een super gezellige omgeving om in te vertoeven, met open gesprekken tussen fans, blij weerzien met oude vrienden en nieuwe kennismakingen met mensen wiens neuzen allemaal in dezelfde richting staan en hopen de avond van hun leven te beleven met Samantha. Samantha is en blijft een prachtige verschijning met blond krullend, Marilyn Monroe-achtig kapsel, haar originele outfit met een voorliefde voor leder en strakke latex broeken en ogen die in een punt van een ster geschminkt zijn. Natuurlijk zijn deze prachtige looks meegenomen, maar de belangrijkste troef is toch haar muzikaal talent dat uitwaaiert over verschillende stijlen, van blues tot rock, soul, americana of zelfs hip-hop. Haar eerste stappen in de muziek zette in als drumster, maar al snel werd gitaar haar lievelingsinstrument, een erfenis die ze meekreeg van vaders kant. Vandaag mag ze zich met de trots één van de topgitaristen in het blues circuit noemen en daar mochten we vanavond in een overwegend denderende rockshow nog maar eens getuige van zijn. 

Samantha is op tour met haar nieuwe album “Faster”, waar ze nieuwe meer poppy klinkende horizonten verkent, maar ook het krachtige rockgitaarwerk niet schuwt. Bluesrock op zijn best puurt ze uit haar vingers met zelfs escapades naar de classic rock of hard rock, live in de richting klinkend van Black Country Communion, waar een andere gitaarlegende, Joe Bonamassa met zijn plectrum zwaait. De eerste roestige rock kogel wordt afgevuurd in “Bulletproof” uit haar vorig album “Kill Or Be Kind”, driftig gespeeld op een zompig klinkende cigarbox gitaar, die het vuur aan de schenen wordt gelegd door een koperen slide. Kippenvel vanaf de eerste minuut bezorgt ons ook de krachtige, nooit uit de toon vallende stem van Samantha Smith, die naargelang de song, de keuze heeft tussen twee micros, een traditionele en een door een voice decoder vervormd retro rock ‘n roll exemplaar. De nadruk ligt vanavond op haar nieuwe plaat “Faster” die echt toegankelijk klinkt voor iedere muziekliefhebber. Het soulvol rockende “Better Be Lonely” blinkt met zijn snedige gitaarrif uit met Black Keys tonen en bij “Hypnotic” drijft ze ons met een zwoel, ijl hoog stemmetje terug in de armen van een andere rockgod, wijlen Prince. Maar haar woorden “Do you guys want more rock’n roll?” spreken boekdelen. De titeltrack van het nieuwe album “Faster” beukt op zware van distortion gevulde gitaartonen op ons in en het hoekige “Twisted Ambition” ontpopt zich als de meest funky southern boogie van de avond, uitdeinend op een eindeloze gitaarsolo, waar Samantha al dadelijk haar fans gaat plezieren op de rand van het podium.  Alle harten kloppen onmiddellijk een stuk sneller als Samantha in haar strak rood ensemble, voor hun neus de meest opzwepende rockposes aanneemt. Ze is dankbaar voor het enthousiaste onthaal hier in Brussel en looft iedereen voor zijn geduld om meer dan twee jaar te wachten vooraleer ze hier terug op het podium stond. We herinneren ons maar al te levendig toen ze op haar vorige “Kill Or Be Kind” tournee, zich moest haasten om nog de States binnen te geraken dat in lockdown ging voor Corona en de rest van de Europese tournee moest afgelasten. Het speelplezier druipt er dan ook van het podium af, met een eeuwig lachende en gedreven drumster Sarah Tomek, de metronomische bas van Ron Johnson en Matt Wade op keyboard. Zeker in de meer soulvolle nummers zoals de Barbara Lewis cover “Hello Stranger”, laat deze laatste zijn Lesley spreken, maar ook in de stomende rocker en publiekslieveling “Bitch On The Run” gieren de orgeltonen ons om de oren en gaan alle handjes gewillig in de hoogte. Met aangrijpende solo’s en emotionele zang lijkt ze ons wel te bedanken voor het getoonde enthousiasme in een uitzinnige en uitgesponnen versie van “Watch It Die”. Even op adem komen op akoestische gitaar is er ook bij in de prachtige Neil Young cover “Don’t Let It Bring You Down”, maar in de finale grijpt ze opnieuw naar haar Gibson SG en tilt deze klassieker op naar een nooit gehoorde rock dimensie. 

De sfeer zit er goed in, ook op het podium en Fish lijkt geen last meer te hebben van zenuwen zoals ze in het begin aankondigde, omdat ze weet dat wij Belgen een luisterend en kritisch oor hebben en ons zomaar niet laten meeslepen in een roes. Maar hierover was vanavond geen twijfel. Fish was a big Fish op ons bord, met als afsluiter het traag, loom slenterende “Black Wind Howlin’” met knap synchroon met de zang oplopende gitaar en een gierende Hendrix-waardige solo, die gans de AB in trance kreeg. In de enige bis wordt de cigarbox gitaar opnieuw bovengehaald in Bukka White’s “Shake’m Down” en zien we een laatste pompende boogie injectie slidend uit Samantha’s vingers sluipen en krijgt ieder bandlid nog een solo als ereronde. 

Van ABclub, naar ABbox, maar bij de volgende passage zeker een volle grote zaal in AB, zoveel werd vandaag wel duidelijk. Spijtig voor wie dit wervelende rockfeestje heeft moeten missen, maar niet getreurd, wees erbij bij de volgende Fish party. This girl is here to stay!

Yvo Zels    

Foto's © Yvo Zels